Teamleider vaccineren Kees geeft een blik achter de schermen

Publicatiedatum: 27 september 2021

“We moesten het wiel opnieuw uitvinden. Dat hebben we maar mooi gedaan”

Als verpleegkundige infectieziekten bij de GGD weet Kees genoeg over virussen en besmettingen. Toch overviel de pandemie hem enorm. Samen met zijn collega’s moest hij binnen de kortste keren teststraten en vaccinatielocaties optuigen en ervoor zorgen dat de boel kon draaien. “Mensen hebben geen idee wat er speelt achter de schermen.”

 

“Corona? Dat blijft in China”, dacht Kees eind 2019 nog. Hij werkt al dertig jaar als verpleegkundige infectieziekten voor de GGD. “Toch dacht ik zelfs toen de eerste gevallen in Nederland opdoken dat het niet zo’n vaart zou lopen”, geeft hij toe. “Maar al snel moesten er ook in onze regio teststraten komen. We zijn de kleinste GGD-afdeling van Nederland. Bij ons heerst een kruideniersmentaliteit: we houden de lijnen kort en de hand het liefst een beetje op de knip. En we regelen het graag zelf.”

Een wij-gevoel

Zo kwam het dat Kees ineens teamleider was en verantwoordelijk werd voor het coördineren van het werk in twee teststraten en later de vaccinatielocaties. Die rol vervulde hij een lange tijd alleen. “Vooral in het begin was het enorm zwaar: je bent iets aan het optuigen zonder geschoolde coördinatoren”, zegt hij. “Maar uiteindelijk hebben we een geweldig team opgebouwd, met alleen maar positieve mensen die samen iets willen neerzetten en die op de juiste plek staan. Er heerst echt een wij-gevoel.”

Klachten en kapotte koelkasten

Op de drukke dagen vaccineerden 300 werknemers dagelijks zo’n 4000 mensen. Dat zorgde ervoor dat Kees, als teamleider van de vaccinatielocaties, voor de meest uiteenlopende uitdagingen kwam te staan. “Mensen hebben geen idee wat er allemaal speelt achter de schermen van zo’n locatie”, zegt hij. “Medewerkers komen bij mij als de airco kapot gaat of als er koelkasten en aggregaten uitvallen. Ik word erbij gehaald als mensen niet met een bepaald vaccin willen worden ingeënt of met hun kind naar binnen willen. Maar ik moet het ook regelen als de voorraad naalden niet goed is doorgegeven bij het RIVM of als medewerkers niet blij zijn met bijvoorbeeld de ‘koek en zopie’ die we regelen.”

Ook handelt Kees klachten af. “Daarvoor moet je goed kunnen luisteren en meebewegen. Begripvol zijn. Dan wordt het bijna altijd naar tevredenheid opgelost. Gelukkig hebben we in al die tijd maar zo’n 10 tot 15 klachten gekregen. Dat valt in het niet bij de grote hoeveelheid complimentjes en cadeautjes.”

Reuring en creativiteit

Zes- tot zevenhonderd uur extra draaide hij het afgelopen jaar, schat Kees. En hij gaat met liefde door zolang het nodig is. “Natuurlijk doe ik dit om mijn steentje bij te kunnen dragen aan het bestrijden van corona”, zegt hij over zijn nieuwe rol. “Maar ik vind het werk eerlijk gezegd ook gewoon heel leuk en ik denk dat ik er goed in ben. Ik ben een regelneef en ik hou van de reuring en de creativiteit die je nodig hebt om alles zo snel en goed mogelijk op de lossen.”

Het was daarbij vaak roeien met de riemen die ze hadden. “Deze situatie was voor iedereen nieuw. Niet alleen voor ons: ook voor mensen bij het RIVM en in de politiek. We moesten het regelen, het wiel opnieuw uitvinden. Dat hebben we toch maar mooi gedaan. En nog best aardig ook.”