Teststraat medewerker Jan: “In elke auto die de teststraat binnenrijdt, schuilt een verhaal”

Publicatiedatum: 6 oktober 2021

Toen Jan zijn werkzaamheden als freelance copywriter zag wegvallen door corona, stofte hij zijn HBO-V diploma af en ging aan de slag in de teststraat. Hij heeft geen seconde spijt van de tijdelijke carrièreswitch.

Saamhorige bende

‘Het mooiste aan mijn werk in de teststraat?’ Jan hoeft niet lang na te denken. “Dat zijn de mensen met wie ik mag werken. Zo’n jaar geleden werden we als groep bij elkaar gemikt in een organisatie die nog geen enkele vorm of hiërarchie had. Allemaal mensen met een eigen verhaal en eigen reden om dit werk te doen. Binnen een maand was het één saamhorige bende. Dat de meesten twintigers zijn, terwijl ik 59 ben, doet er niet toe. We hebben een unieke band.”

Van teksten naar teststraat

Ook Jan kwam op een bijzondere manier in dat team terecht. “Ruim dertig jaar geleden haalde ik mijn HBO-V diploma, maar in die tijd waren er amper banen voor verpleegkundigen. Ik heb me uiteindelijk laten omscholen tot copywriter.” Toch kwam zijn oude diploma vorig jaar plots van pas. “Door corona vielen mijn freelance werkzaamheden ineens stil”, vertelt hij. “Ik wilde bezig blijven. Iets zinnigs doen voor mezelf en de maatschappij. Na wat googelen vond ik de mogelijkheid om met mijn HBO V-diploma parttime aan de slag te gaan in een teststraat.”

Grapje maken

“In het begin was het behoorlijk wennen”, vertelt hij. “Ik had vaak amper twee minuten per persoon om te desinfecteren, gegevens te checken, vragen te stellen én te testen. Dat is best lastig als je te maken krijgt met angstige mensen en kinderen.” Ervaring helpt, zo blijkt. “Inmiddels kan ik snel situaties inschatten en mensen op hun gemak stellen”, zegt hij. “Een grapje maken helpt nogal eens als afleiding. Kinderen probeer ik te testen voor ze het in de gaten hebben. Ik maak graag één op één contact met ze, want ouders zitten er soms enorm bovenop. Terwijl het binnen tien seconden voorbij is.”

Schreeuwende mannen

Toch zijn kinderen volgens hem niet de meest kleinzerige types in de teststraat. “Dat zijn mannen, die zijn veel gevoeliger dan vrouwen”, zegt Jan met een knipoog. “Ze gaan soms al schreeuwen en stampvoeten vóór het stokje in hun neus zit.” Jan schreef een column over die bevinding en over andere opmerkelijke observaties die hij deed in de teststraat. “Die columns worden verspreid onder collega’s en heel leuk ontvangen. Mensen nemen ze mee naar huis, zodat hun partners en vrienden kunnen lezen wat we meemaken.”

Confronterend

En dat is nogal wat. “In elke auto die de teststraat binnenrijdt, schuilt een verhaal”, vat hij het samen. “Ik verstijf soms van verbijstering, bijvoorbeeld als gezinnen gezellig samen naar de teststraat komen, terwijl er maar één persoon getest moet worden. Of als iemand zijn motor weigert uit te zetten. Dan moet je beleefd en rustig blijven. En soms raakt iets me ook. Zo was er een man van 92 die 1500 meter gelopen bleek te hebben met zijn rollator om naar de teststraat te komen. Terwijl hij geen afspraak had. Ik vind het confronterend dat er in Nederland nog mensen zijn op wie niet gelet wordt.”

Waardevol werk

Dankbaarheid overheerst echter. “We krijgen zoveel complimenten en soms ook cadeautjes zoals bonbons. Mensen waarderen wat we doen.” Zolang de pandemie voortduurt, wil Jan zeker beschikbaar blijven als tester. “Ik ben heel blij dat ik iets kan doen voor de maatschappij en ik vind de combinatie met mijn freelance werk als copywriter, dat weer aantrekt, heel fijn. Dat werk is heel solitair, terwijl ik in de teststraat in een team werk. Zeker het afgelopen jaar was dat bijzonder: ik heb hier vrienden gemaakt.”